Wot dudow hač k tarakawje

W tutym programje zeznajeće typiske serbske instrumenty. Předstajene twórby poćahuja so na spočatki serbskeje ludoweje hudźby. Jednotliwe instrumenty so při tym w němskej rěči předstaja.
Wot 19. lětstotka sem rěči so wo štyrjoch typiskich serbskich instrumentach. Su to małe a wulke serbske husle, tarakawa a dudy.
Małe serbske husle so po kónčinje, hdźež so najhusčišo jewja – potajkim po Slepjanskej wosadźe – Slepjanske huslički, abo po jich prěnjotnej funkciji tež wěrowanske huslički mjenuja. Po twarje su huslički podobne na wiolinu. Hačrunjež su z 24 centimetrami dołhim a 2 centimetrami wysokim korpusu wo wjele mjeńše, so při hraću runje tak dźerža kaž klasiske husle. Serbske husle maja přesakliwy, jasny zwuk.
Wulke serbske husle běchu wosebje w srjedźnej a juhozapadnej Łužicy rozšěrjene. Dno někak 50 centimetrow dołheho korpusa je płony a wodźěw runostajnje wjelbowany. Herc njemóže tutón instrument pod brodu dźeržeć. Dźerži so po wašnju hudźakow nabočnje nachilena při lěwej hrudźi. Zwuk wulkich serbskich husli je podobny na zwuk wioly.
Rozeznawaja so dwaj typaj dudow – kozoł (wuke dudy) a měchawa (małe dudy).
Wulke dudy maja kožuch kozoła. Z nim so na rejach a k zabawje hraješe.
Měchawa wobsteji z łuženej a čornje barbjenej měchawje bjez włosow. Wona njeje wosebje debjena. Na tutych dudach so k swjatočnym składnosćam hraješe.
Tarakawa je na obowu podobny instrument. W hladanju serbskeje ludoweje hudźby hraja wot 18. lětstotka sem wšelakore typu šalmaje a klarinety wažnu rólu. Tute instrumenty płača we Łužicy jako “tarakawa”. Tarakawa wobstej z twjerdeho drjewa z wjacorymi mosazowymi rynkami a třinaće hrajnych dźěrkow.

WOBSADŹENJE orchester Serbskeho ludoweho ansambla

MODERACIJA Kristina Nerád abo Alena Farkašowa

HUDŹBNY NAWOD Józef Farkaš