Carmina Burana

Přez 100 spěwarkow a spěwarjow, wulki sinfoniski orchester kaž tež skutkowna kulisa Jakubecec hrodu slubja njezapomnite dyrdomdejstwo za młódšich a staršich.
„Carmina Burana“ Carla Orffa  je z dnja wuspěšneje  prapremjery lěta 1937 fenomen: najskerje znaje kóždy znajmjeńša sławny zawodny  chór „O fortuna“, kotryž móhł so bjeze wšeho pop-kulturje přirjadować. Komponistej bě so z cyklusom mišterski wukon poradźił, při čimž 24 zhudźbnjenjow srjedźowěkowskich tekstow publikum hač do dźensnišeho zahorja.
Sobustorhaca  rytmika, pisana instrumentacija kaž tež archaiski zwuk njejsu hač do nětka ničo na wuskutku zhubili, rěč zynka zda so bjezčasna być. Wušiknje namaka Orff srjedźny puć mjez tradiciju a modernu, wokomik šoka za tehdyši  publikum před něhdźe 80 lětami móžeš sej domyslić.

Do toho zaklinča wupytane twórby serbskich komponistow. Uwertira ze spěwohry “Smjertnica” Jurija Pilka je jara woblubowana na Łužiskich jewišćach a hraje so runje tak kaž uwertira z oratorija “Serbski kwas” Korla Awgusta Kocora, kotrehož 200 posmjertniny lětsa woswjećimy. Nimo toho móže so publikum na “Danse phantastique” (čo 1. a 4.) Kurta Kanauke a na “Bórkowsku”, Łazowsku” a “Šunowsku” z rejow za smyčkarjow Jana Pawoła Nagela wjeselić.