Serbska wuměłska muzika jo dojśpiła srjejź 19. stolěśa wuznamny wjerašk. Wósebnu zasłužbu na jeje wuwiśu stej měłej komponist Karlo Awgust Kocor (1822 – 1904) a basnikaŕ Handrij Zejler (1804 – 1872). Zgromadnje stej organizěrowałej serbske muzikowe žywjenje a jima iniciatiwje mamy se źěkowaś, až jo se wuwijała tradicija serbskich spiwańskich swěźenjow a serbskego chorowego gibanja.
Oratorij “Žni” jo tśeśi źěl Kocorowego a Zejlerowego cyklusa “Lětne case”. Tema “Lětne case” jo južo inspirěrowała wjele komponistow – myslimy ned na wjelgin popularnego Vivaldija. Wósebnosć pla Kocora a Zejlera pak jo, až se pódla “Nalěśa”, “Nazymy”, “Zymy” lěśe źělijo do dweju oratorijowu, do “Pódlěśa” a “Žnjow”. To jo wótpo- wědowało žywjeńskemu zacuśeju a wšednemu dnju pśedewšym w rolnikarstwje źěłajucemu serbskemu ludoju, za kótaryž su byli žni a jich wunoski srjejźišćo jogo žywjenja a myslenja.
W DDRskem casu jo se pśecej wósebnje wuzwigowało, až se jadna pla oratorijowego cyklusa “Lětne case” wó swětne oratorije. Rownož jo Zejler ewangelski faraŕ a Kocor kantor a organist był, pśitrjefijo to w tom zmysle, až jo tema oratorija něco swětnego, pśirodnego, cłowjeskego.
Ale južo prolog – ako teke wjele drugich městnow w twórbje – wobspiwujo, až stoj wěra do Boga nad wšyknom a jo rownocasnje zakład našogo jadnanja:
Twórba Bóža, tempel swěty,
wócyń twóje wrota mě ...
Oratorij “Žni” jo Kocor zachopił 1846 komponěrowaś a jo jen ce- sćejšy raz změnił. 35 lět pó prědnej wersiji – w lěśe 1883 – jo jen tśeśi raz rozšyrił. Kocor jo wšykne oratorije cyklusa za solistow, chor a pśewóźenje klawěra spisał. 1962 jo Helmut Fryča (1907 – 1964) in- strumentaciju “Žnjow” wobstarał.
Keine weiteren Aufführungen in dieser Spielzeit.
Serbska wuměłska hudźba docpě srjedź 19. lětstotka wuznamny wjeršk. Wosebitu zasłužbu na jeje wuwiću mataj komponist Korla Awgust Kocor (1822-1904) a basnik Handrij Zejler (1804-1872). Zhromadnje běštaj serbske hudźbne žiwjenje organizowałoj. Dźakowano jeju zaměrnosći so tradicija spěwanskich swjedźenjow a chóroweho hibanja w Serbach wuwi.
Oratorij “Žně” je třeći dźěl Kocoroweho a Zejlerjoweho cyklusa oratorijow “Počasy”. Tuta tema je hižo mnohich komponistow inspěrowała – myslimy hnydom na popularneho Vivaldija. Wosebitosć Kocora a Zejlerja wšak je, zo so nimo druhich počasow lěćo z dwěmaj oratorijomaj, “Podlěćo” a “Žně”, wopisuje. W tym so wotbłyšćuje tehdyše žiwjenske začuće kaž tež wšědny dźeń serbskeho ratarskeho luda, za kotrehož běchu žně srjedźišćo jeho žiwjenja a myslenja.
Za čas NDR so rady wuzběhowaše, zo su “Počasy” cyklus swětnych oratorijow. Byrnjež Zejler ewangelski farar a Kocor kantor a komponist był, přitrjechi to w tym zmysle, zo bě tema cyklusa něšto swětneho, přirodneho, čłowjeskeho.
Tola hižo prolog – runja mnohim druhim městnam w twórbje – wobspěwuje, zo steji wěra do Boha nade wšěm a je zdobom zakład našeho jednanja:
Stwórba Boža, templo swjaty,
wočiń twoje wrota mi ...
Oratorij “Žně” započa Kocor w lěće 1846 komponować a jón wospjet změni. 35 lět po prěnjej wersiji – 1883 – jón třeći raz rozšěri. Kocor bě wšitke oratorije cyklusa za solistow, chór a přewod klawěra spisał. 1962 wobstara Helmut Fryča (1907-1964) instrumentaciju “Žnjow”.